Jak podsumowano ścieżki pacjenta w dokumencie „Raport końcowy – podsumowanie prac komitetu sterującego oraz realizacji programu pilotażowego opieki nad świadczeniobiorcą w ramach sieci onkologicznej”, który opublikowało Ministerstwo Zdrowia?
Procedury diagnostyczne
Analizowanie danych diagnostycznych w polskim systemie ochrony zdrowia, a zwłaszcza wonkologii jest niezwykle istotnym elementem. Bez terminowej, kompletnej, wysokojakościowej diagnostyki brak jest możliwości właściwego rozpoznania i określenia zaawansowania/wystopniowania choroby nowotworowej, co w konsekwencji może mieć istotny wpływ na niewłaściwe bądź niekompletne zaordynowane etapów terapeutycznych.
Diagnostykę onkologiczną, należy oceniać w trzech aspektach:
- terminowości,
- kompletności schematu diagnostycznego,
- kompletności opisu badania obrazowego, endoskopowego czy histopatologicznego.
Terminowość diagnostyki powinna być oceniana w kontekście czasu trwania procesu diagnostycznego, np. od podejrzenia lub potwierdzenia histopatologicznego choroby nowotworowej do przedstawienia przypadku indywidualnego pacjenta na konsylium wielodyscyplinarnym. Na podstawie doświadczeń z programu pilotażowego autorzy raportu rekomendują monitorowanie następujących parametrów czasowych:
- czasu oczekiwania na konsultacje onkologiczną (lub jej ekwiwalent – konsultację pulmonologiczną czy urologiczną),
- czasu oczekiwania na podstawowe badania diagnostyczne dla pacjentów pierwszorazowych (termin i opis badania),
- czasu od zgłoszenia się do ośrodka do odbycia się konsylium wielodyscyplinarnego dla pacjentów pierwszorazowych,
- czasu od konsylium wielodyscyplinarnego do rozpoczęcia terapii. 275
Obligatoryjne jest także podkreślenie korelacji schematu diagnostyki onkologicznej z danymi podstawowymi tj. stopniem zaawansowania TNM/FIGO i stanem ogólnym pacjenta WHO.
Przykład 1. W schemacie diagnostyki onkologicznej pacjenta z rakiem płuca w stopniu IIIA przed leczeniem radyklanym zalecane jest badanie PET, jednak uwzględniając stan ogólny np. WHO 3 – zły stan ogólny, w schemacie diagnostyki pomijana jest realizacja badania PET.
Przykład 2. Wykonanie badania scyntygrafii u pacjentek z nowotworem złośliwym piersi powinno być zgodne ze stopniem zaawansowania (w stopniu I-II – niezalecane, w stopniu III – zalecane).
W programie pilotażowym określono checklisty diagnostyczne dla 5 nowotworów złośliwych: piersi, płuca, jelita grubego, gruczołu krokowego i jajnika. Uwzględniając powyższe, Komitet Sterujący rekomenduje wprowadzenie na podstawie polskich wytycznych precyzyjnego opisu procedur medycznych oraz minimalnych standardów dla ich realizacji koniecznych do określenia stopnia zaawansowania choroby nowotworowej przed konsylium wielodyscyplinarnym.
W analizowanych danych zwraca uwagę fakt, że konkretną procedurę medyczną diagnostyczną, np. kolonoskopię, można sprawozdać wg kilku kodów i opisów interwencji, często nieprecyzyjnych bądź posiadających nieaktualne nazewnictwo względem interwencji wynikającej ze ścieżki klinicznej. Z obowiązującego klasyfikatora w żaden sposób nie wynika, jak poprawnie kategoryzować interwencję (metodę diagnostyczną).
Podkreślenia wymaga, iż w znacznej mierze brzmienie nazw procedur medycznych nie daje podstaw do wnioskowania o powtórnie wykonanym świadczeniu z uwagi na możliwość badania dwóch odrębnych okolic anatomicznych np. tomografia komputerowa jamy brzusznej lub miednicy małej.
Procedury terapeutyczne
Powyższa analiza obejmuje również ścieżki terapeutyczne pacjentów, wykonane na podstawie sprawozdanych grup świadczeń do NFZ. W opinii autorów raportu analizowanie danych w odniesieniu do zbadania poprawności ze ścieżką wzorcową przygotowaną na podstawie aktualnych wytycznych jest bardzo trudne z uwagi m.in. na brak możliwości oceny intencji leczenia: radykalne vs. paliatywne.
W opinii autorów raportu najwłaściwszym sposobem oceny ścieżek diagnostyczno-terapeutycznych są mierniki jakości procesu terapeutycznego.
Źródło: MZ
